Vallée des Traouïero en Paavo

Tegen 9 uur brachten we Paavo binnen in de dierenkliniek. . Deze dierenartse vertelde hoe ze verschillende galgo's zelf behandeld heeft, die toegetakeld waren met messteken. Meestal konden ze bij die hondjes ook niet meer doen dan amputeren. Ze had dus goede kennis van galgos. En dat gaf ons vertrouwen voor de operatie.
We keerden  terug naar de boot en gaven Harpa en Dina hun ochtendeten. Ze hadden immers ook moeten wachten, omdat Paavo nuchter moest binnengebracht worden.
We rijden met de auto naar de Vallée des Traouïro . We waren hier vroeger al eens geweest.
Dit bos heeft iets betoverends, met de vele rotsen tussen de bomen.
Deze wandeling was ook een goede tijdverdrijver, want we mochten Paavo pas tegen 16 uur gaan halen.
Na de middag zitten Piet en ik maar wat aan te modderen, tot 15u30. We stappen dan de auto in richting dierenarts.
Na een tijdje wachten nog, mochten we eindelijk de praktijk binnen.
 De tumor liet ze ons in een plastieken potje zien...
Een hele uitleg volgde : Het was een geluk dat het gezwel niet op de tenen was. Dat zou slechter zijn geweest. Maar de kleur van de etter die uit de tumor kwam, DAT baarde haar veel zorgen....
Daarom wou ze, moest ze,zei ze, er ons op voorbereiden, dat de uitslag van de bioptie wel eens slecht zou kunnen zijn... En ,in dat slechtste geval, is er geen andere optie dan de poot te amputeren.
En dan mag er niet meer geaarzeld worden. Er zijn mensen die dit niet willen, en dan is er nog een enige andere mogelijkheid.... :-(
Maar daar is bij ons geen sprake van.
Het was wel even slikken, maar ik weet ondertussen al van verschillende andere mensen, dat hondjes op 3 poten zich goed kunnen aanpassen. Er is natuurlijk ook geen garantie dat na de amputatie alles weer 100 % ok is.
We blijven er de moed inhouden. De dierenartse zei ook dat het niet zeker was dat de tumor kwaadaardig is . We klampen ons hieraan vast . En in het slechtste geval , laten we het pootje amputeren. De 10 dagen wachten op het labo-onderzoek, lijkt me nog het lastigste...
Wat de volgende dagen betreft : Paavo mag gedurende 10 dagen niet wandelen. Enkel eens buiten om zijn behoefte te doen. Deze morgen was dit  niet zo makkelijk. Niet wat Paavo zelf betrof.
We maakten ons  klaar en vertrokken samen naar het grasperk wat verder. Ik keerde na 10 minuutjes terug, en Piet wandelde verder met Harpa en Dina... Maar Harpa wou niet verder... ze wou ook terug om bij Paavo te zijn. We zullen ons beetje anders moeten organiseren...
Het verband moet een week aanblijven en mag niet nat worden.
We vroegen haar ook of we met Paavo zo mochten verder varen. Ze vond dit helemaal niet erg. Ze vond dit beter dan wandelen. De volgende dagen voorspellen ze rustig weer op zee. We varen morgen hier weg, voor zo'n 15 mijl tot Trébeurden. Is ook al niet een verre afstand.
Volgende week wordt er meer wind en ruwere zee voorspeld. We blijven dan wel in de jachthaven. Want met een boot die dan flink schuin hangt, en bij overstag gaan, steeds de andere kant overhelt, dat is ook niet de comfortabele manier voor Paavo om te recuperen.

In het bos :