Bosco aan boord

Bosco , geboortejaar 2012.(?)

We hadden ons vooraleer te vertrekken een Tractive GPS aangeschaft.

Je weet maar nooit, waar een speelse, jonge, onstuimige hond kan verzeild geraken.

Een beetje veiligheid inbouwen, kan nooit kwaad.

Het is allemaal nieuw voor hem, en we weten helemaal niet hoe hij dit alles gaat ervaren.

http://www.tractive.com/en/

Met smartphone gemakkelijk te gebruiken, de Tractive GPS. Eerst getest thuis...

De eerste indrukken van Bosco aan boord waren verwondering, nieuwsgierigheid, ook wat onwennig zijn..

Maar met  2 ervaren  matroosjes in zijn buurt, kwam hij al vlug tot de vaststelling dat hij hier veilig was.

Er was wel wat wind, zodat de boot toch wat bewoog. Maar dit maakte hem helemaal niet angstig of bang. Varen gingen we nu wel niet doen. Maar de rust die hij uitstraalde, beloofd veel goeds, als we op zee zullen zijn.

Zonder veel commentaar...

De wandelingen langs het strand, de duinen, de zee... Hij vond het allemaal best leuk...

Het water naast de boot, dàt vertrouwde hij niet erg.   Daar ben ik blij om ! Beter bang van het water, dan nietsontziend in het water te geraken. En zoals velen weten, windhonden zijn nu niet bepaald zwemkampioenen...

Met GPS zender om de hals

We kunnen enkel concluderen dat Bosco geslaagd is in zijn examen!
Met grote onderscheiding dan nog.  

Onze nieuwe matroos / voorbereiding vaarseizoen 2016

Na het ontzettend pijnlijke verlies van Paavo, was vooral Harpa ontroostbaar...
Paavo was dan ook haar allerbeste maatje geweest...

Dina hield zich eerder wat afzijdig, en kon de dood van Paavo veel beter, snel een plaatsje geven.
We vonden het niet meer dan normaal dat we terug een vriendje zochten voor Harpa, een vriendje die haar terug wat levensvreugde kon bezorgen.
Ons oog viel op een hondje dat reeds in België verbleef, nadat hij in Spanje gevonden was, vastgebonden met een touw aan een poort....
Gelukkig waren er toch nog Spaanse dierenvrienden, die de politie verwittigd hebben, omdat hij zo aan het huilen was...
Deze brachten hem naar een opvang, waar eerst zijn afschuwelijke wonden verzorgd werden.
Als deze goed geheeld waren, werd hij naar België gebracht waar hij bij een opvanggezin belandde, en ter adoptie werd aangeboden...
Een beschrijving van het karakter van Cubik, deed ons niet twijfelen..
Dit was het hondje dat we zochten...

De naam Cubik veranderden we naar 'Bosco'  . Dit betekent 'bootsman' in het Frans....

Onze nieuwe matroosje was een feit !

Bosco

Al gauw vriendje van Harpa....

...en van Dina

Na enkele weken aanpassen in huis, was het moment aangebroken om Bosco mee te nemen naar Frankrijk.
We waren benieuwd hoe hij zee, strand, boot ging ervaren...

We reden  er ook heen om de laatste afspraken te maken met 'Billet Marine', voor het winteronderhoud van de boot.

Dit jaar gaan we als extra een speciale 'cover' laten zetten op de scheepshuid.
Deze cover beschermt gedurende ongeveer 5 jaar de scheepswand, waardoor deze niet jaarlijks gepolijst moet worden.
We mochten er ook een eigen ontwerp voor maken.
Wat kon er beter passen bij de naam GALGO, als een silhouet van ... windhonden...

Hoe het vergaan is met Bosco 'aan boord', en de kennismaking met de zee, het strand... de andere omgeving...?
Dit schrijf ik in mijn volgende berichtje...

Bosco

2de zeilperiode 2015 en later : samenvatting ...

Het is van 10 juli 2015 geleden dat ik hier nog iets geschreven heb.
Er is ondertussen zoveel gebeurd....

Een samenvatting :

Onze 2de zeilperiode in september :
Van Arzal Camoël varen we terug naar Quiberon, port Haliguen.
Hier steken we over naar het prachtige eiland Belle-île-en mer.
Vervolgens naar Ile de Noirmoutier, waar we een tijdje vastzitten wegens teveel wind.
Geen nood echter. Het bevalt ons hier echt. We besluiten om hier terug te keren tegen het einde van de maand, om de boot hier te laten overwinteren.
Vervolgens varen we naar île d'yeu, Een eiland waar de natuur nog primeert.
Heel weinig auto's hier ook. De wegen zijn er ook niet op voorzien.
Wandelen, fietsen...
Van port Joinville (Yeu), varen we naar St Gilles Croix de Vie.
Nadien zeilen we naar onze eindhaven : port de l'Herbaudière op Noirmoutier.

Problemen thuis, waren er de reden voor dat we gedurende deze maand steeds standby waren. De kans om naar België te moeten terugkeren was groot.

De ongerustheid overheerste, boven de anders zo leuke bezigheid van het schrijven van mijn blog...

Eens we wisten dat de winterplaats voor de boot toegewezen was, keerden we huiswaarts.

Harpa, Paavo, Dina

De toestand thuis beterde. Er werden oplossingen en beslissingen genomen.

Mama verblijft nu in het rusthuis en stelt het goed.

En dan Paavo :

Een  onderzoek  van een  banaal hoestje,... 

Ik ga hier alle onderzoeken en behandelingen niet meer beschrijven.

Het doet me nog steeds teveel pijn.

Maar Paavootje is gestorven na een ongelijke strijd tegen agressieve longkanker.

Ons 1ste matroosje is er niet meer....
We zullen hem enorm missen...

R.I.P   Paavo   16/12/1915